Mijnheer Tip is de dikste mijnheer. Anton Koolhaas

''Alles kits?'

Met die vraag begroette het varken Tip des morgens ieder van zijn medevarkens in het hok. Tip was een jong en vrolijk varken en als hij de vraag gesteld had, keek hij de ander van onder zijn wat koddig naar voren gehouden oren vandaan komiek vorsend aan, totdat het antwoord kwam.' (p. 458) 

Na het avontuur van de literatuurcolleges afgelopen voorjaar aan de Radboud Universiteit, waarin ik in hoog tempo enkele forse boeken doorploeterde, was ik toe aan een kort verhaal. In mijn lievelingsboek voor het korte verhaal De Nederlandse en Vlaamse literatuur vanaf 1880 in 250 verhalen (samengesteld door Joost Zwagerman) sloeg ik Mijnheer Tip is de dikste mijnheer van Anton Koolhaas (1912 - 1992) open. 

Mijnheer Tip... begint als een vrolijk kinderverhaal. Mijnheer Tip groet de varkens, praat even met de mopperende beer en grapt met de jongste biggen van het hok. Elke dag wordt er met het dikste varken een spel gedaan waarbij de anderen tegen hem oprennen alsof het een stoottkussen is. Eens in de paar dagen komt de boer om het dikste varken weg te halen. Niemand weet waar dat varken dan blijft, behalve de beer die op die dagen extra chagrijnig is. 

Het duurt niet lang of Tip is het dikste varken. De kleintjes zingen en joelen maar Tip is bezorgd. Van de beer wordt hij niet wijzer. Als de boer hem komt halen, richt hij zijn kop op zoals geen ander varken deed en rent hij  gewillig de stal uit, de loopplank van de vrachtwagen op.

Anton Koolhaas was voor mij een onbekende. Hij was journalist, begaf zich in de toneel- en filmwereld en schreef veel over dieren met menselijke eigenschappen. Dat laatste komt prachtig naar voren in Mijnheer Tip... De kracht van het korte verhaal weet Koolhaas goed te benutten. Wat begint met vrolijkheid gaat bijna ongemerkt over in de wreedheid van het lot van varkens. Wees gewaarschuwd dus: lees het niet zomaar aan de kleintjes voor.