Goed boekenadvies van vrienden volg ik graag. Toen vriend en Perron 500-genoot J. voor de derde keer de loftrompet stak over Zaterdag van Ian McEwan, stopte ik het boek in mijn vakantiekoffer. Zijn aanvullend advies het boek ook op een zaterdag in één keer te lezen, heb ik lachend weggewuifd. Dan had ik om half vier 's ochtends moeten starten en 25 uur later, om half vijf de volgende nacht, het boek moeten uithebben. Spannend experiment voor wie het boek na mij gaat lezen. Sluit je op en zet een pot sterke koffie klaar.
Zaterdag beschrijft aldus een zaterdag uit het leven van Henry Perowne, neurochirurg in Londen. Door de traagheid - zijnde geen traagheid van slecht geschreven boeken - wekt het verloop van de dag een beklemmend, drukkend gevoel op. Je wenst dat de dag sneller verloopt, omdat je onheil ruikt. Dat blijkt.
De manier waarop McEwan binnen het verloop van een dag een volledig leven in de huidige maatschappelijke context schetst, is knap en evenwichtig. Perowne leeft, werkt en bemint intens. Van die intensiteit kon ik me tijdens het lezen niet losmaken. Dank voor je advies vriend, ik heb genoten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten