"Just then, a man came up to us. He was a small man and he was pretty old, probably seventy or more. He raised his hat politely and said to my mother, 'Excuse me. I do hope you will excuse me...'"
Roald Dahl is een held uit mijn kindertijd. Wegdromen bij de GVR, Matilda en De griezels. Pas enkele jaren geleden ontdekte ik dat Dahl ook voor volwassenen schreef. Mijn Britse taaldocent op Malta adviseerde me de korte verhalen te lezen. Prachtig taalgebruik en geschikt om de nuances van native speakers te leren. De 'Completely Unexpected Tales' gingen mee naar huis.
Bij Dahl weet je dat je moet opletten. De meester van het korte verhaal lokt je met een lieflijke omgeving nietsontziend in de val. En ik trap daar steevast in. Een aardige dame die een heks blijkt, een kantoorklerk die gruwelijke moorden pleegt of The Umbrella Man, - a real gentleman - die je zijn dure paraplu voor een pond verkoopt.
Heb je nog wel zin Dahl te lezen als hij je alsmaar op het verkeerde spoor zet? Jazeker. Als een echte Brit doet hij dat in stijl. Zijn warme knipoog aan het eind van het verhaal, doet me Dahl alles vergeven.
Bah, zoveel te lezen en jij zou me zelfs aan kunnen zetten tot het herlezen van Dahl in het Engels. Heb ik helemaal geen tijd voor, maar je beschrijft het zooo mooi...
BeantwoordenVerwijderenDankjewel Jack voor het mooie compliment. Dat is goed te lezen. Hoe is het met Muskens?
BeantwoordenVerwijderen