Eine Wolke zupf ich dir,
ganz zart und fein.Blau-weißes Himmelsbild,
sehnsuchtsvoll,
mit dem Wind gezeichnet.
Mild lächelt sie,
trägt im weichen Kleid
still verborgen einen Kuss.
Liebevoll lädt sie dich ein,
mit mir blau-weiß zu schweben.
Mijn basis in de poëzie ligt bij de Nederlandstalige. Daarbij ontbeer ik het geduld om langzaam te lezen. De Duitse taal dwingt me tot traagheid om de volle betekenis van de woorden tot me door te laten dringen. Het Duits geeft een andere kleur, een nieuwe uiting aan gevoelens die met de Nederlandse taal niet zo te raken zijn.
De auteur van deze dichtbundel fascineert me. Is Golenia zo vol van liefde dat ze daarom een bundel met wel honderd liefdesgedichten samenstelt? Ontvangt ze veel liefde of is ze juist op zoek? Uit haar gedichten spreekt voornamelijk eenzaamheid met verlangen naar geluk. Als je dan toch ergens op de wereld eenzaam moet zijn, is Unter den Linden ongetwijfeld de gelukkigste plaats.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten