'De ellende van de massa, zegt Susanne (ze zegt tot mijn verbazing echt: de ellende van de massa), is gebaseerd op het feit dat al die arme mensen hun hele leven geen belangrijke mensen leren kennen. Begrijp je?
Ik knik en drink ook wat water.
Al die Wenzels, Schrothoffs en Seidels (dat zijn de namen van haar collega's), zegt Susanne, kennen alleen maar andere Wenzels, Schrothoffs en Seidels, zo ontstaat enthousiasme voor het gemiddelde.' (p.79)
De hoofdpersoon van Een paraplu voor het leven is schoenentester. Tijdens zijn wandelingen door de stad doet hij wonderlijke observaties en raakt hij voortdurend verstrikt in zijn hersenspinsels. Hij vraagt zich af wat als eerste bij hem zal binnendringen, de gekte of de dood. Bovendien heeft hij zichzelf voor zijn eigen leven geen toestemming gegeven. Een zware last op zijn schouders bij alle simpele handelingen. Langzaam kantelt het leven van de schoenentester. Hij heeft geen zin meer nog langer een begluurder van zijn eigen leven te zijn.
Een paraplu voor het leven van Wilhelm Genazino leest als luieren in een hangmat. Vermakelijk, met scherpe observaties op zachte toon. Een diepe indruk maakt het boek niet. Over een poos ben ik het verhaal vast vergeten. Dat heeft alleen maar voordelen: over een paar jaar pak ik het boek met een glimlach weer uit de kast voor een luie zondagmiddag in de hangmat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten