Beperkt houdbaar. Bouwstenen voor verdere professionalisering van het wethouderschap. Wim Carabain

In Beperkt houdbaar verwondert ex-wethouder Wim Carabain zich over de vluchtigheid van het hedendaagse wethoudersbestaan. Uit de sombere inleidende hoofdstukken blijkt dat liefst eenderde van de wethouders tussentijds opstapt en dat de aanleiding geregeld een politiek conflict is. De oorzaken zijn dat de binding en loyaliteit van burgers aan het bestuur wijzigen, het politiek leiderschap van wethouders onderontwikkeld is en de positie van de wethouder sinds het dualisme verzwakt is. Passende analyse gezien het huidige politieke tijdsgewricht.

Carabain laat in zijn analyse buiten beschouwing dat geen enkele baan heden ten dage voor het leven is. Het wethouderschap behoort volgens mij een uiterste houdbaarheidsdatum te hebben. Slechts weinigen blijven fris als zij lange tijd op een machtszetel zitten.

Nadat Carabain beginnende wethouders veelal naief noemt omdat hun drijfveren louter idealistisch zijn, gaat hij gelukkig over tot de oplossingen. Hoewel de beschouwingen en theorieën niet vernieuwend zijn, biedt het werk een goed overzicht van competenties en omgevingsfactoren die het slagen van een wethouder bepalen. "Een wethouderszetel dient niet de plek te zijn voor personen die iets willen halen, maar vooral een plek voor personen die bereid zijn om heel veel te brengen" (p.53).

Beperkt houdbaar is een nuttige handwijzer voor mensen die het wethouderschap overwegen of ambiëren, én voor lokale partijbesturen en gemeenteraadsfracties die in de aanloop naar de verkiezingen op zoek gaan naar de geknipte wethouderskandidaat. Met het goede profiel en wat mij betreft zeker met idealen.